“Dor di Sodade”


Há dias que acordo sem vontade de sair na rua ou de mover qualquer folha de papel. Uma sensação que não me é estranha tomba sobre mim, uma dor que vem de dentro: a doce saudade. Porém, não sei do que sinto saudade mais apertada! Talvez seja da brisa do mar. Talvez! Só sei que a família, o cheiro da terra, o sabor da água, a cor da noite, a música, o calor dos abraços e a alegria dos sorrisos ganharam uma outra dimensão na minha imaginação.

Às vezes, pergunto à mim mesma: “o que faço nesta cidade distante?” Parece sensato responder: “quero aprender coisas novas ou quero desenhar outros caminhos.” Até pode ser por isso que sacrifico o meu presente, preferindo passar a maior parte dos meus dias encravada à frente de uma máquina de escrever (...desculpem o anacronismo!).

Consciente de que a minha estadia nesta cidade é passageira, tento torná-la menos dolorosa, mais suportável. Aproveito para conhecer outras gentes, passear pela cidade, jogar futebol, correr no parque, andar de barco no Mondego, ler um livro sobre jardinagem ou sobre como preparar um jantar especial para uma pessoa especial numa noite especial. Apesar dessas fugidinhas, quando não tenho obrigações fora de casa, passo a maior parte do meu tempo trancada num quarto. Daí que, por mais que tento fugir da dor que vem de dentro, não consigo ignorar que aqui os meus dias tardam a passar. Assim, tento regar a minha alma com a poesia do povo das ilhas. Custa-me recitar “A! kaoberdi”, sem chuviscar.


A! Kaoberdi

Ka ten kusa mas kasabi
Ki nhu sta longi’l terá nho
Ka xintadu
Ka sakedu
Ka na sonu
Ka kordadu
Ka mo zdreta
Ka mo skerda
Ka ntende
Ka ntendedu
Ora norti
Ora sul
Ta nabega riba d’agu
Sen un napundi certu.

Bo ki ben bu larga tera
Bu dexa mai
Bu dexa kretcheu
Bu larga tudu
Pamo ancia’l ben mas ki fika
Má ken ki ben sta fadigadu
Ku xintidu so na bai
Si ben e sabi
Fika e riba’l sabi.

Nharmum!
Sakuta bu obi

Dexa familia e ka nada
Dexa tera e suportavi
Ma dor di sodadi
E cima dor di duença fraka
Ki ta rukuti bida
Ta legra alma
O ki xintidu kore na bai
Ka ten ramedi
Nin korenti ki ka ta sapa
Cimé na mundu largu
Rodiadu di galantaria
Baxu’l dinheru branku
Sta bu força’l trabadju
O ki nobidadi ben na karta
Bu koraçan tristi
Ta bira mas kontenti
Noticia sabi ta fase tchora
Kel kasabi ta dizanimabu

Nharmun!
Aian! Sakuta bu obi

Nos tera e pobri
Di tchada limpu kutelo seku
Rubera baziu
Rotcha kran ta djobe ceu
Sol forti raganhadu
Ceu azul mar d’anil
Ta saluça n’area mortu
Nubris branku ta lora dibagar
Ta kuda ingratidan di tchuba
Mocinhus na stori
Na sombra d’impena
Noti serenu luarentu

Violon detadu na peru’l kriolu
Morna maguadu na boka’l kantista
Batisadu kuarta
Kasamentu sabru
Badju sabi na son di gaita
Batuku kenti grogu na kalman
Fogueti na len festa no guentis
Preta bunita di odju grós
Kabelu stendedu rostu lorondu
Korpu filadu na nó di sulada
Ta sukuta koxa na finaçan di cimboa

Nharmun!
Aian! Sakuta bu obi

E keli ki ata barian xintidu
Ta pon ta boita ta raboita
Cima don-dagu na rubera
Cima pitada kan-kan fedi
Mi! Mi li!
Djan ba kaoberdi
La ke kura’l nha duença
Ramedi nha fronta
Pan bá diskança xintidu

AH! KAOBERDI!
LARGAU DJA SO SI... ...

KáKá Barbosa

 
Design by Free WordPress Themes | Bloggerized by Lasantha - Premium Blogger Themes | Laundry Detergent Coupons